بازگشت اهل بیت(ع) به حرم رسول الله، مدینة النّبی(ص) - جلسه بیستم
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین وصلّی الله علی جمیع الأنبیاء والمرسلین وصلّ علی محمّد وآله الطاهرین، ولعن علی اعدائهم .
اهل
بیت بعد از سه روز به دستور حضرت سجاد به طرف مدینه حرکت کردند. نزدیک
مدینه که رسیدند، امّ کلثوم وقتی از دور چشمش به دیوارهای مدینه افتاد،
اشعار مفصلی را انشاء کرد که در یکی دو بیتش گفت: (مَدینَةَ جَدِّنا، لا
تَقبَلینا) مدینه جدّ ما، ما را نپذیر، راه نده. (فَبِالحَسَراتِ وَ
الأحزانِ جِئنا) چون ما با دلی پر از حسرت و اندوه آمده ایم. (وَ إنَّ
رِجالِنا بِتَّفعِ سَرعا) مردان ما در کربلا بدون سر روی خاک افتادند.
(بِلا رُؤوسٍ وَ قَد ذُبِحُ البَنینا) بچه های ما را سر بریدند. (وَ قَد
ذُبِحُ الحُسَین وَ لَم یُراعوا جَنابَکَ یا رسول الله فینا) حسین را سر
بریدند و حق تو را نسبت به ما ای پیامبر خدا رعایت نکردند. (خَرَجنا مِنکِ
بِلأهلینِ جَمعا) ما با همۀ اهل بیت از تو بیرون رفتیم، اما، (رَجَعنا لا
رِجالَ .َ لا بَنینا) به صورتی آمدیم که دیگر مردی و فرزندی برای ما باقی
نمانده....
